Houtje Touwtje
Daar waar veel kunstenaars zich beperken tot het gebruik van één materiaal, één motief, één manier of stijl van werken, werk ik bij voorkeur met verschillende materialen, motieven, manieren van werken. De kunstmarkt vraagt om herkenbaarheid (branding) en veel kunstenaars conformeren zich bewust of onbewust daaraan. Bovendien is het logisch dat wanneer je iets goed kunt en er succes mee hebt, je het blijft doen. Het is allemaal logisch, maar wel een beetje voorspelbaar en saai. Ik vind het interessanter en spannender wanneer kunstenaars zich niet steeds weer herhalen, maar nieuwe paden proberen te betreden.
Al vanaf mijn studietijd op de Arnhemse kunstacademie (1986-1990) houd ik me bezig met de existentiële thema's van het menselijk leven : lijden, verval, geweld, liefde en dood. Deze zijn voor mij verbonden met religieuze en spirituele tradities. In de loop van de jaren is de vorm van mijn werk enorm veranderd, maar is deze onderliggende basis dezelfde gebleven.
Als ik aan mensen vertel dat ik beelden maak, is heel vaak de eerste vraag met wat voor materiaal ik werk? Brons, steen of hout? Beeldhouwen staat nog altijd synoniem met ambachtelijkheid en harde materialen. Ondanks dat in de 20ste eeuw alle denkbare materialen verheven zijn tot beeldhouwmaterialen blijft dit het imago van sculptuur. Ik ben in die zin geen echte beeldhouwer. Ik houd van plakken en knippen, van het combineren van harde, zachte, mooie en vieze materialen. Van hergebruik van vormen en voorwerpen, in combinatie met zelfgemaakte delen. Van het door elkaar husselen van traditionele en zelfbedachte motieven. Ik hou van aanrommelen, niet vrijblijvend, maar betekenisvol aanrommelen.
De kus - 2018
Naief beeld -2018
Animal magic - 2010/2018
detail
Prins op paard 7 - 2018
el, lak, acrylverf,hondenhaar, speelgoedpaard
15 x 12 x 19cm
Als ik een kikkerlijkje vind, breng ik hem weer tot leven in de de serie De Prins op het paard. Prins op een wit paard verwijst naar een ideale man die een vrouw komt redden of haar grote liefde zal zijn. De kikker of in dit geval het kikkerlijkje moet in sprookjes gekust worden om prins te worden. Het kikkerlijkje op het zwarte paard kijkt nogal verschrikt om zich heen, misschien geschrokken van het feit dat hij weer tot leven is gekomen.
